Horizon, dat leek me nog eens een leuk thema van deze blog. Ik kwam erop vanwege de nieuwe 380kv hoogspanningsleidingen die net achter het DSOV complex zijn verschenen.
Met die rode lampen in top en rood wit gestreepte (DSOV kleuren – dat dan weer wel..) masten lijkt me dit een zuiver staaltje van horizonvervuiling.
Alleen mensen van Tennet vinden het mooi, tenminste dat gaf enige tijd geleden een artikel in het HD aan. Ik zou wel eens willen weten waar ze die roze brillen kopen. Zo’n bril kan ik als voorzitter ook af en toe gebruiken, bijvoorbeeld om de DSOV horizon te zien.
Die horizon kunnen we nabij zoeken, zoals bijvoorbeeld het naderende einde van het huidige seizoen. Onze mannen van DSOV 1 zijn nog volop in de strijd voor minimaal lijfsbehoud in de 2e klasse. De verwachtingen zijn hier, ook zonder roze bril, optimistisch. De handbaldames 1 hebben met een kampioenschap en bijbehorende promotie hun horizon al verlegd naar een hogere klasse. Voor het seizoen ten einde is eerst natuurlijk nog het Paastoernooi (dat op het moment van dit schrijven in volle gang is). Verder komt het Luilaksportevenement eraan. In het teken van het 85 jarig bestaan van DSOV gaan we op de vrijdag en zaterdag voor Pinksteren met een voetbal/handbalcircuit er een mooie happening van maken. Tevens luiden we het seizoen uit met de parade der kampioenen. OP de vrijdag gaan we Sjaak van den Boogaard, ons langst spelend lid ooit, namelijk 50 jaar!, met een reüniewedstrijd in het zonnetje zetten.
Dat brengt me al snel naar een verder weg liggende horizon, namelijk het nieuwe seizoen. Er wordt volop en hard gewerkt om goed aan de start te komen. Team- en competitie-indelingen, selecties, trainers en leiders, materiaal, alles moet weer geregeld worden. Een nieuw seizoen komt met nieuwe uitdagingen. Een hele grote uitdaging waar het bestuur zich voor geplaatst ziet is het aftreden van ons aller Jeroen van Santen. Na 10 jaar trouwe en enthousiaste dienst vind hij het welletjes en wil hij graag de fakkel overdragen. Bijna elke competitiezaterdag en zondag is Jeroen op het complex te vinden waarbij hij niet alleen de kantine beheert maar eigenlijk manusje van alles is. Wil je iets weten, vraag het Jeroen is het motto op die dagen. Nu zullen we vervanging moeten vinden. We hopen dat een groepje vrijwilligers opstaat om die invulling te geven. Dus heb je iets met horeca en vind je het leuk om een plaatsje in een kantinecommissie in te nemen, laat het me weten. Ik hoop dat het lukt want ik kan me eigenlijk geen dichte kantine voorstellen.
Als ik naar een nog verdere horizon kijk, dan denk ik aan ledenontwikkeling, ambitie en opleiding en natuurlijk ook aan vrijwilligersinzet. Dezer dagen wordt het Poort 5 nieuwbouwwijkje opgeleverd; de wijk Spieringhof in Vijfhuizen en iets verder op Landgoed Wickevoort in Cruquius worden ontwikkeld. Daarnaast blijft de aanwas uit Haarlem (Schalkwijk) groot. Al met al ziet de verwachte ledenontwikkeling er goed uit. De ambitie van DSOV is vastgelegd in een beleidsplan en het bijbehorende opleidingsplan krijgt, ondanks de horten en de stoten, steeds meer vorm. Kortom, we zijn op de goede weg. Maar met het gevaar dat ik op een gebroken plaat (de ouderen onder ons weten nog wat dat is) begin te lijken, begin ik toch weer over vrijwilligersinzet. Dat blijft me zorgen baren. Als we de groei en ambitie willen faciliteren, dan moet dat ook met een goede invulling van bestuurdersposten. Niet alleen om de vacature van Jeroen op te vullen, maar bijvoorbeeld ook die van voorzitter van de handbalafdeling, invulling van technische commissies en ga zo maar door. Na volgend seizoen zit mijn termijn als voorzitter erop en ook die vrijwilligersfunctie zal dan ingevuld moeten worden. Wie staat er op en neemt de handschoen over?
Fijne Pasen en tot de volgende blog.
Ton van der Aar- Voorzitter DSOV
SV DSOV 
Ik weet weinig van sport, althans van voet- en handbal. Wel maak ik het iedere week mee, zo’n beetje de hele week. Ik woon tegenover het sportterrein. Het is bepaald niet ongezellig. Tijdens een wandeling met hond kom ik dan op maandag de mannen tegen die de boel van de afgelopen dagen mogen opruimen. Vrijwilligerswerk? Niet te geloven. Een beetje schoonmaakster verdient toch 15 euro per uur. Zwart. Deze mannen doen het uit, ja waar uit? Plichtsgevoel omdat zij dit nu eenmaal al jaren doen. Ik neem mijn petje af. Zoveel werk en dan voor niets. Misschien een kopje koffie.
De tennisbaan wordt ook weer gebruikt, totaal andere wereld, dus heel grappig. Dan lopen we verder langs het grasveldje dat dat beeldje in het midden. Slaan rechtsaf en lopen rechtdoor naar wat eens een woesternij was. Heerlijk om te wandelen helemaal door het weiland naar de E10(?) toe. Toen werd het een park waar de honden zich ook nog konden uitleven. Lekker stoeien, zwemmen. Er staan bankjes dus daar kan lekker gekletst worden.
Toen gebeurde er iets verschrikkelijks, de wereld stond even stil. Men vond het nodig om een vliegtuig uit de lucht te schieten. Woorden schoten tekort. Nu, na bijna 3 jaar wordt er een monument in het leegstaande weiland gerealiseerd. Er wordt hard gewerkt om dit klaar te krijgen voor 17 juli wanneer het officieel geopend wordt.
Over die horizonvervuiling wil ik het helemaal niet hebben. Die handel ligt bijna overal onder de grond, maar wij moeten naar die narigheid kijken en vooral het “gesis” van die draden die de hele dag tegen elkaar aan komen aanhoren. Vreselijk.
Er is geen horizon meer. En als deze er wel zou zijn, zouden wij die dan zien? We leiden een vreselijk druk leven en hebben bijna geen tijd meer. ………
LikeLike